Sensizlik Hırkası Şiiri - Orhun Savrın

Hallerine daha fazla bakmıyorum
Eskisi kadar değil en azından
Açık konuşmak gerekirse eğer
İçimi acıttığından da değil artık
Hüküm giydiğim sensizlik hırkası
Tüm vücudumu karıncalaştırıyor
Ense kökümden başlayarak
Kelimeler dökülen parmaklarıma
Durmak bilmez bir şekilde aralıksız
Bakamıyorum daha fazla yüzüne
Kaldı ki bu seferde hayallerim
Salt bir gerçeğin acımasızlığı
Bıçak gibi oyuyor sanki gözlerimi
Uykusuzluğum canımın acısından
Dilimin anlatmasının yasak olduğu
Beynimin en ücra köşesinde
Eski hallerimden kalma bir ben
Kaçmak için uğraşıp duruyor
Bulunduğu yalnız hapishaneden
Şu an gün ışıyor misal yavaştan
Birazdan uyuyacağım demek isterdim
Vücudum ne zaman direnemezse
O zaman kalkıp yatağıma geçecek
Yine bir akşam vakti uyanıp
Tüm dağınıklığımı evimde bırakarak
Sokak sokak turluyor olacağım
Takındığım güzel bir gülümseme ile
Hiç bir şey olmamış gibi
Sensizlik hırkasını bir komodinin
Üzerine fırlatıp çıkıp gideceğim
Geldiğim vakit gece olduğundan
Üşüyecek ve tekrar giyeceğim