Sensizlik Havası Şiiri - Yücel Yavuz

Ormandayım
Hava kararıyor hafiften
Yağmur yağıyor yavaştan hızlanarak
Manzaranın biraz korkutucu güzelliği var
Bir de sensizliği andıran kısmı
Rüzgar esiyor, yürüyorum bende
Yaprakların hışırtıları eşliğinde
Dediğim gibi
Manzara tıpkı sensizliğe benziyor
Uzaklaşmak istedim bu ahvalden
Koşmaya başladım, ayağım kaydı
Islak ama mahsum yapraklar yüzünden
Tıpkı sensizlikten kaçarken, takılıp
''Sana'' düşmeme benziyor, ''sahnem''
Çamurlanmıştı üstüm, birazda canım yanmıştı
Tıpkı yokluğunla yüz göz olan sol yanım gibi
Kalktım (ama sensizliğin altından değil)
Yürüdüm ve düşündüm
Tıpkı yokluğundaki gibi
Oysa yağmur hala yağıyor
Rüzgar hala esiyor
Yerler çamur ve ben hala ıslanıyorum
Tıpkı yokluğunun şuanı gibi
Şimdi ben seslensem yağmura
Duyar mı beni?
Haykırsam, ''nafile''
Herkesi duyar da, bana sağırdır ''O''
Yağdığı yerleri görür de, bana kördür ''O''
Konuşur, seslenir de, bana dilsizdir ''O''
Herkese mavidir de, bana kırmızıdır ''O''
Şarkımda nakarat
Filmimde aktrist ''O''
Ve
Her gece üzerime üzerime yağar
Bundan habersizdir ''O''