Sensizlik Fukarası Şiiri - Mutlu Gavcar

-I-
Gölgenin bile ayakucundan tanır oldum,
Saçını koklayan yelden kıskanır oldum,
Yörüngende yıldızlara uzanır oldum.
Dudağının kıvrımında güldüm,
Koyu yokluğunda soldum.
(İlk yazılış tarihi: 06/05/2008, 23:13; Erzurum HEM)

-II-
Sensizlik diz boyu şu koca şehirde
Kuşlar bile ötmüyor artık.
Yağmura hasret toprak,
Toprağa muhtaç çiçek,
Çiçeğe müştak yaprak gibiyim
Yalnızlıklar ormanında.
Özlemin çığ gibi düşüyor iliklerime;
Buz kesiyor,
Nefesinden mahrum sokaklar.
Sana uzanan kollarım kırık,
Sana ulaşan yollar kördüğüm.
En tatlı rüyaydın sen sevdiğim
Ömür boyu gördüğüm.
Kar değil, karakış hiç değil,
Tonlarca karasevdadır
Gönül dağımı bastıran.
Hüznümden sararsa da ağaçlar,
Bembeyaz gelinlikler içinde
Körpe bahar dalımsın.
Arı olsam, lâl'ine konsam,
Balından verir misin?
Aşkımdan erir misin?..