Sensizliğin akşam üstleri hüznü çöküyor
Yalnızlığa duruyor yıldızlar
Kuşlar kadim dostlar gibi tenime
Sessizce dokunuyorlar
Kanatları ayrılık rüzgârı taşıyor
Sensizliği konuşuyorlar.
Sensizlik kokusu kaybolmuş çiçek
Nefesimi kesiyor,
Gönlüm sessizce nile akıyor
Sıcak duru su gibi berrak.
Sensizliğin geceleri karartıyor
El yordamıyla aralıyorum karanlığı
Bir yıldız geçiyor gülerekten
Ayı saçlarından yakalıyorum
Bırakıp gitmelerime dayanamıyor
Kapının ardında bırakıyorum hüznü
Hıçkırıkları arkamdan geliyor.
Sensizliğin sabahları güneşimi kanatıyor
Ellerimde geceden kalma kâbus
Ter içinde bırakılıyorum.
Bu şehrin sokakları eziyor beni
Sana giden yollarda tükeniyorum
Uzadıkça uzayan düşlerim
Ellerinden tutuyor.
Sensizliğin öğlenleri yüreğimi yakıyor
Güneş tepemde dikleniyor
Şehir birbaştan birbaşa yanıyor
Şakaklarım zonkluyor
Seni kafesinde saklıyorum.
Sensizliğin ikindileri gölgeliyor
Yüzümde güneşler sönüyor
Yollara düşüyor düşlerim
Seni arıyorum gökdelenlerden
Balkonuna bakarak
Yıllanmış özlem kırıntıları getiriyorum
Zamanın biriktirdiği
Aşkımızın örsünde eritmek için sensizliği...
Ahmet TIĞLI 15.5.2009 (Sevgi Merdivenleri)
Ahmet TığlıKayıt Tarihi : 20.5.2009 10:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güneş tepemde dikleniyor
Şehir birbaştan birbaşa yanıyor
Şakaklarım zonkluyor
Seni kafesinde saklıyorum.
Yüreğiniz der görmesin,daim olsun kaleminiz,saygılar.
El yordamıyla aralıyorum karanlığı
Bir yıldız geçiyor gülerekten
Ayı saçlarından yakalıyorum
Bırakıp gitmelerime dayanamıyor
Kapının ardında bırakıyorum hüznü
Hıçkırıkları arkamdan geliyor.
Ne demeli şair ...bu yürek sesi kutlanmaz mı? Tam puan ve saygılarımla kaleminizi kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (4)