Sensizlik Dağlar Kadar Ağır, Taşıyamam

Gece seni giyinir, ne venüs, ne de ay olur gökte
Bir can sıkıntısı başlar, içimde gezinir gam, keder
Büyülü dudakların gezinir tenimin en ücra köşelerinde
Tatsız tuzsuz hayaller, rüyalarımda gelmezliğin bom boş
Boynu bükük annesiz, babasız yaşadığım sanki bu dünya.

Birden efsunlu gülüşlerin peydahlanır bir köşede
Can gelir gibi bir an dalarım da, yokluğunda çırpınırım
Sanki sürunu üflüyor gibi, ölüm bir tek karşımda duran
Med-ceziri andırır, gecelerden kalma mor sevinçlerim
İçine düştüğüm yokluğun dağlar kadar ağır taşıyamam.