Sensizlik Çöküyor Ruhuma

Takvimlerdeki yapraklar, birer birer ağaçtan düşercesine yere değiyor hüznünden.
Sensizlik çöküyor ruhuma,gecenin tin yüzünde.
Karanlık sokaklar hüznünle dolup taşmış.
Her yer metanet kokuyor...
Sessizlik her yere dağılmış, göz gözü görmüyor yokluğunda...
Ve yüreğim gòzlerinde zemheri,hüznüm bile bana yabancı.
Söndürdüm yerden yanıyor, sözlerinde gözlerim yandı yanalı her seferinde seni döküyorum kalbime.
Bakışında acı, hüznüne kapı araladı.
Bedenim öyle yorgun, oyle bitkin ki yüreğim, sadece susmakla yetiniyor.
Geceleri bile, bütün yıldızları ezberledi bu yüreğim.
Gözlerini benden kaçıralı bir hayli zaman oldu.
Üşüyorum sözlerinde,geleceksin diye gözlerim hala açık
Kirpiğime asıldı aşkın ve sensizim.
Seni zor ve çok sevdim, namusunu ağzımla kirletmedim.
Yeniden kefene sarılacağıma bilerek, ıssız bir mezara bile sensiz koyulacağıma bilerek sevdim seni.
Şimdilerde,yağmur olup yere yağdım senin için.
Bir gün gelir, ne de çok arayacağız birbirimizi.
Pencereni açıp, yağmurun sesini duy yüreğinde,bende,sesinde yankılansın gözlerine, damla olup aksın bütün bedenime.
Zamana bedel veriyorum,senden ayrı masmavi bir gökyüzüne.
Satılmayacak kadar güzel bir güneş gibisin.
hayallerime dem vuruyorsun içimdeki sensizliğine...
Dar hicranlarına hapsetme beni, kendinle gökyüzü gibi bir ışık olsun gözlerinde.
Bana eşlik eden hayallerime yorulmuş gibi kadınım.
Bıraka bıraka gecelerini mi bana miras bıraktın.
Gözlerine tutkulandığımı unutacak mısın?
Ya da karanlık gecelerime ayın sessizliğiyle aydınlığınla doldurmuşsun gidiyorsun.
Bu ay,iki kez kuytu sokaklarda rastladım,hep karşılacak zamanı kovalıyorum.
Kokunda gayri yerlere gitmek istemiyorum.
Biliyor musun, simdilerde senin geçtiğin sokağın başında geçiyorum.
An gelir,mevsimler bahar olur, kokunun olmadığım yerlerden gecmemeye özen gösteriyorum.
Sevgili, ömrümü yollarına bir yaprak gibi rüzgârda savrulduğum kadınım! Seninle konuşmayı,seninle gözlerine bakıp birlikte ağlamayı o kadar isterdim ki...
Mesafelere sıg ınma,hangi Kahrolsı sehirlerde saklanıyorsun, gittiğin yerlerde bir çift göz bırakmayı kendine maharet sanma.
Bugunlerde yokluğunda oyle hayıflanmalar oluyor ki, içimde keşkelerin sesiyle her sabah uyanırım.
Kabuslarım olup çıktın, ruyalarımda karabasanlarla bir evliya gibi cebeleşiyorum.
Sesleniyorum sana duymuyorsun,ses olup derin bir yara gibi olup çıkıyorsun bedenimde.
Aşırı düş kırıklığına mı düştüm diye, şöyle bakıyorum geriye.
Sensizliğin odanın içinde, yanlızlığımla yankılanıyor.
Bitkin bir haldeyim, benden gittin gideli kendimi sevmiyorum.
Bağırdığımı hatırlıyordum, senden sonra sessizlikler baş gösteriyordu içimde.
Gözlerin altındaki ışık görünebildi, yıldızların gecenin içindeki çıktığı gibi. Ve şehrin puslu dumanı,son derece bunaltıcıydı, senden eser kalmaya az kalmışken bütün sokak ve caddeler seninle yeniden dirildi ay ışığında.