Sensizlik çok zor Şiiri - Osman Türkmen Han

Dün gece aldım elime kağıt kalemi
Seni ne kadar çok sevdiğimi yazacaktım
Elimde kalem,aklımda sen
Düşündüm saatlerce…

Söylenecek binlerce söz vardı kalbimde
Ağlayarak anlatacaktım sevgimi sana
Bütün gece seni düşündüm
Sabah gördüm ki elimdeki kağıt bembeyazdı

Gözlerim şişmişti ama uykum yoktu
Bir acı kahve aldım kendime
Seninde olduğun köşeme geçtim usulca
Bir yudum aldım ama sen yoktun yanımda…

Sanki ağlamak istiyordu sensiz gözlerim
Başımı koltuğa yasladım sessizce
Bembeyaz tavana baktım,gözlerine bakar gibi
Ben sensiz,gönlüm çaresizdi…

Yerimden kalktım,yürüdüm cama doğru
Sokağın en uzak köşesine baktım.
Bir güzel vardı sevdiğini bekliyordu
Ama umutsuzdu,ağlıyordu gözleri

Hafif gülümsediğimi hissettim
Yalnızlığımda yalnız değilmişim meğerse
Ben seni bekliyordum evimde..
O güzelse hiç gelmeyecek olan sevdiğini….