...Sensizlik Çilem oldu...

Bir başıma kaldım yar, acımasız dünyada.
Şu kahrolası mahkûm, olduğum kör odada.
Ne arayanım var ne, de soran var burada.
Ne yaptım sana felek, bıraktın beni darda.

Dertlerimle arkadaş, duvarlarımda hüzün.
Sanki hep uzaklardan, gülümsüyor gül yüzün.
Oysa vefa beklerdim, ben de sevdiğim yarda.
Veda mı olacaktı, el sallamak mı sözün

Kapılarım hep açık, kapatmadım sana yar.
Gözlerim geleceğin, yollarda seni arar.
Bütün yolları tipi ile tıkasa da kar.
Senden gelen her cefa, bana sefa olur yar.

Bir günüm daha geçti, çileler ve hüzünle.
Yüreğim kan ağlıyor, duygularım firarda
Can evimden vurdun ya, beni acı sözünle.
Yine gözlerim yaşlı, gönlüm ahu zarında.

Verdin mi kararını, duydun mu sen sesimi?
Açsana kollarını, ısıtır mısın beni
Hep yanımda hissetmek isterim nefesini
Yeter artık can yeter, çağır şu yüreğimi

Yaralı iki cevher, yanar çaresiz yürek.
El açıp da Mevla’dan, affımızı dilesek,
İkimiz bir olup da, mahşere dek yürüsek.
Yüreğimiz bir olup, haykırıp da gürlesek.

SEN VE BEN Başkası asla