Sensizlik Cennemin Ateşi Bensizliğini Ya ...

savruk amaçların gidişine git
amaçlarım savruk değil
orda kalakalmaların sözlüğünde söz bekleyen göz ol
sevda defterini aç
beni yaz aşkı kaleminle
defterimi yakalı,yüreğimi gömeli çok oldu deme
istanbulin köhne sokaklarına al beni
İstanbul seni almış senden
sen başka İstanbul’da sevda çerçisi
ışıklarını yak tutku sokaklarında
en vazgeçilmez caddelerde beni görürsün
ben bu kenti çoktan sattım
ben bu kenti çoktan yaktım
karartılara attım kendimi
her karattığın yer plaza oldu
gözlerim görmedikten sonra
hergüldüğün yürek şimdi çocuk çocuk
çiçek açılmış tüm hislerim
görmyen sözlerimin sözlüğünde
senin tanımın yok

sensiz bıraktılar sensizliğimi
dilsiz bıraktılar sence yeni sökmüşken
yosun tuttu tutulmalarımın sahili
arzu volkanlarım dalglandırıyor yüreğini
gizliden gizliye de değil
aşikar
açılmamış bir gül gibisin
yoksun yoksul çiçekleğimde
her güzel çiçekten çiçeğe çiçeklenirmiş
sense çiçeklerin ana yurdu
göç etmişim ayrılığına
sen yoksan yoksul her anım
gel gayrı,hayrına akan gönül çeşmem gibi