Sensizlik çekilmez işkence

SENSİZLİK ÇEKİLMEZ İŞKENCE

Yine sensizlik düşürdü yüreğime gecenin demi
Lügatım da telaffuzu izahsız
özlem sancıları
Kâbus olup çöreklendi üzerime sensizlik
Buruk bir tebessüm eşliğinde silüet'im
Buğulu gözlerimin saçakların da filizlenen hüzün tohumları
Yetim çocuklar doğurur her soluduğumda sensizlik

Rotasız fırtınalar kopuyor köhnemiş duygularımın kıyılarında
Ruhumun her hücresinden sen feryatları yankılanmakta
Yaktığım her sigara buram buram sen tütüyor
Dilim lal, gün karanlık ,ruhum darda
Ah bu sensizlik, çekilmez işkence sensizlik

Benzim solgun, auramda mahçup ifade
Yutkunup duruyorum özlem gözyaşlarını
Sitemkâr hıçkırıklar boğazımda düğüm düğüm.
Sensiz soluduğum nefesim benden bıtkın
Düşlerim yitik, yorgun hayallerim
Ah bu sensizlik, çekilmez işkence sensizlik

ERSOY TÜMAY 06.01.2025