Sensizlik Bu Şiiri - Abdullah Artaç Arslan

Bu tende yanan bir ben var.
Bu sıcakta üşüyen bir yürek.!
ölmüş hayatın diri adımları atılıyor sokaklara
ne dâra açılıyor kapılar nede yâra
ayrılıklar acıtmaz olmuş elleri
kanayan avuçlar tutuyor karanfilleri
gece yatılan uykularda hülyalara dalmak
sabahın seherinde meltem aramak
zor olanı başarmaktan zor..
bu kopmuş yalnızlık
bu bekleyiş...
yağmura eş gözyaşları
kopan bir ben...
Limanım ol
hayat senin kollarında bu engin okyanusta..
bu karanlık gecede
bu çölde
ne suyum var nede ışığım senden gayrı..
SENİ yaşamak kolay olsaydı;
Seni yaşamadan vazgeçerdim sevdamdan.
seni bende aradım sen nerdeydin..?
KİMİN RÜZGARLARINDASIN..._? ¿
yalnızlığı kendimde aradım yine yoktular...
hani beni hicranlarda bulursun derdin...?
ben nerdeyim ben bende yoktum...hani ateşimdin sen benim..?
yalnızlığımda nerdesin.?
elini uzat gelirim demiştin...
AŞK'a açmıştım gönlümü kimseler girmesin,
sen yine sende hapis kaldın...! ! !

03 Temmuz 2004