Sensizlik Kör Karanlık

Sensizlik bir karanlık oda gibidir.
Içinde anılarımın gölgeleri dolaşır,
Gözlerim kapalı, ellerim boş,
Sesin yankılanır sessizce ağlaşır.

Bir zamanlar seninle doluydu bu oda,
Güneş ışığı pencereden içeri sızardı,
Şimdi ise perdeler kapalı,
Gözlerimde hüzün, ellerimde yalnızlık.

Sensizlik, sessiz bir fırtına gibidir,
Kalbimde kopan rüzgarlar,
Anıların izleriyle çarpışır,
Ve ben, bu karanlık odada kaybolurum.

Belki bir gün pencereyi açarım,
Güneş yeniden içeri sızar,
Ve sensizlikten kurtulurum,
Ama şimdi, bu karanlık oda içindeyim.