-Sensizlik Benim Canımı Acıtan-

Biliyordum bir gün gelecek ve sen gidecektin.Bunu bilerek sevdim seni, hemde delicesine.Bir gün, her zaman ki buluştuğumuz yerde görüştük seninle. O gün hava herşeye rağmen çok güzeldi.Ama seni ilk gördügüm an gözlerinde ki ifade beni tedirgin etmeye yetmişti.Sanki bana son kez bakıyormussun gibi geldi.Aslında dudaklarından çıkan ilk sözcük gidişinin habercisiydi.Ve anladım ki o gün gelmişti.Sen gidecektin ve ben hayatıma kaldıgım yerden başlayacaktım.Başlayamadım...

Ne olmuştu deliler gibi severken nereden çıkmıştı bu ayrılık,neden di bu son.Gittigin o gün şehre sonbahar geldi.Ve belki de bir daha hiçbir zaman bu şehirde yaz yaşanmayacaktı...Meger ne doldurulmaz derin bir yalnızlıkmış gidişin.

Artık hiçbirşeyin anlamı yoktu.Hayat bitmişti benim için.Yaşamak desen gözlerine bakmak kadar güzel değildi.Gidişine daha fazla dayanamayan yapraklar kurudu, çiçekler soldu.Kuruyan yapraklar bir isyan içinde yerlere savruldu.Rüzgarda bir başka deli esiyordu o gün.Herşeyi savurup yıkacak gibi.Herşey bitti diyerek sahilde bir başıma bırakıp gittin beni.Ve o gün seni son görüşüm oldu.Aradan yıllar geçti.Aslında ilerleyen ve geçen tekşey sadece zamandı.Ben hala sendeydim.

Biliyor musun ne yüreğim nede bu şehir hala yazı görmedi.Bu şehirde hala sonbahar yaşanıyor.Eğer bir gün geri dönersen bil ki o gün çiçekler tekrar açacak kuruyup savrulan yaprakların yerine yenileri gelecek.Bil ki sevdiğim geldigin o gün ben ve bu şehir sonsuzluga,ölümsüzlüge erişeceğiz...