ol'lara düş-tü insan,
Düş-lerini gerçeğe verdi,
Çıkar ağın-da tüm dönemeçleri, ikilemleri,
niyeti, bayramlara gitmekti ben bayramken
Geri dönüşü olmayan ben kurbanında
bunu bilemedi...aşk ve keder
kestiler bensizliği İsmail yerine
Yol'lara düştü insan ol'lar düşlemeye başladı olmama zimmini
Beşikler alındı ruhumun bebek haline
Ağladı zaman ve imkansızlık
Uzaklar utandı gidemediğim her gitmeye
Yollar kıskandı ve çatladı geçemeyeşime
ilgenin kaleminden damlayan iz.. gibiydim
yollara düştü...aşk ve aşksızlık
“İnsan insana dönüştü...”
Bayramdı her yerde ben bayramken
Ol’lara düştü düşler…
Beni kurban eyledi güzeller
Ben yoksam yanında bayramın adı kalır dedi hayat
Ben arifin arefesi senin geldiğin güne bayramdır
Sana düştü cevher ruha düştü aşk
Biraz benden kes sevgili bir hissesini aşka ver
Kavur beni ay ışığında yıldızları kaşık gözlerini aşık eyleyerek
Son çağır ve bağır ey aşkım uzaksın biliyorum ama aşk bu yine de…
Kayıt Tarihi : 8.12.2008 13:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!