Sensizlik Başladı... Şiiri - İbrahim Cuma

Kızıllığını aradım saçlarının...
Denizdeki gün batımı ayarında,
Ve ufukların akşam kızıllığı tonunda.
Mora çalan, kızılla yanan saçların...
Dalgaları kıskandırıp
Uzaklaştıkça yakamozlaşan...
Kıpır kıpır titreşip
Kıpır kıpır titreten saçların.
Uçsuz bucaksız deryalara baktım öylece...
Bakışlarına titreyen,
Kıpırtılarını aradım yüreğimin.
Dalgaların hırçınlığına bıraktım bakışlarımı
Ufuktaki güneşin çaresizliğine bıraktım.
Sırtını dönüp giden vapurların yüküne,
Başını alıp giden martıların
Kanatlarına bıraktım.
Çaresizce baktım arkalarından.
Gözlerim bulutlandı ufukların üstünde.
Ama bir damla bırakmadım ardından!
Bırakmadıklarımı hapsettim yüreğime.
Memba saflığında kaldı öylece...
Bakışlarımı astığım güneşin batışına yetişip
Yükünü bıraktı omuzlarıma gece!
Çaresizce başlayan yüreğimin atışına
Kapıldı yeni bir bilmece...
Gün bitti,
Sensizlik başladı...