Sensizlik Ateşi Şiiri - Mehmet Ali Çıbıklı

Bilmem kaç yıl oldu, seni görmedim,
Yokluğun içimde, yaralar açtı.
Bu geçen günlerde, hergün özledim,
Gecemle gündüzüm, yine karıştı.

Hiçbir zaman dinmez, fırtınalarım,
Taşkın seller gibi, içimde hisler.
Dur desem durmuyor, ona yanarım,
Yokluğun acısı, kalbimi süsler.

Hani nerde sende, o eski vefa?
İnsan çektirir mi, insana böyle?
Sen beni düşünmez, sürersin sefa,
Günahlarım neymiş, gel bana söyle.

Hani sen de beni, çok seviyordun?
Söyle, sensiz hayat, geçer mi dersin?
Sevgimiz azalmaz, artar diyordun,
Niçin benden böyle, kaçıp gidersin?

Bu bitimsiz sevi, böyle mi biter?
Yokluğun çekilmez, yaşanmaz oldu.
Şimdi sensiz olmak, ölümden beter,
Sensizlik ateşi, gönlüme doldu.