Evladım, oğlum, derdin hep, sesin gelmiyor artık,
Birleşemez oldu hatıralar, parçalanmış, yırtık,
Sensiz kalınca sanki biz birbirimizden bıktık,
Sevgisizlik kurduk yokluğunda, sevgiyi yıktık.
Hasta yatağındayken bile neşeyle gülerdin,
'Sıkılma, üzülme hayat çok güzel evlat' derdin,
Ben hüzünlensem de bilirim, kendini üzerdin,
Oğluma hediye olarakta 'SENSİZLİK' verdin.
Gülmedin hayatta keyfince doyasıya şöyle,
Nasılda kayıp gittin ellerimden ölüme öyle,
Ana gibi yâr olurmu olurmu hiç sen söyle?
Öksüz kaldım gidince ana, boynu bükük böyle.
Sen bana bakma rahat uyu mezarında Ana,
Cennet şerbeti içesin dilerim kana kana,
İrem bahçeleri, ırmaklar mekân olsun sana,
Hakkını helal et Anacığım şu SENSİZ bana.
(07/02/2001 - ÇANKIRI)
Metin KozanKayıt Tarihi : 7.4.2007 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1997 Yılında kaybettiğim anama anacığıma (Havva KOZAN) hatıra olarak yazmıştım bu şiiri. Oğlum Hamza'da 5 gün sonra dünyaya geldi.
TÜM YORUMLAR (1)