Sensizlik Acısı Şiiri - Semir Rende

Ben ne kavgalar
ne acılar yaşadım gülüm.
Kapkaranlık gecelerde
ıssız dağda mı yürümedim saatlerce tek başıma
Yıldızları kendime yorgan
mezarlık çimenlerini yatak
taşlarını yastık mı yapmadım
yalnız ve asi gecelerde...

Aylarca günde onaltı saatten
kaçak işçi olarak mı çalışmadım
ölümü özleten işkenceler mi yaşamadım günlerce
ihanetin en korkuncunu
ve acısını mı yaşamadım
Yanı başımda kurşunlanan yiğitler mi olmadı...

Ben ne acılar
ne kavgalar yaşadım gülüm.
En katran bencillikleri
en amansız yalnızlığı mı yaşamadım
Hastalığa yenik düşen nice kahramanlar
bilgi küpü,hoşgörü ve mütevazı destanı
nice çınarlar mı yitirmedim
En sıcağında bile cehennemin,üşümeyi
en buz gecelerde bile terlemeyi mi yaşamadım...

Ben ne acılar yaşadım gülüm.
Ama inan gülüm
inan bana.
En amansız
en yaralayıcı
en zayıf düşüren
en derin
en kahredici
dayanılması en güç
yokluğunun acısı be gülüm
yokluğunun acısı...

Yokluğun ki,
fırtınalı deniz
yokluğun ki,
kesilmiş damar
yokluğun ki,
kalabalıklardaki yalnızlık...