Sensizlik Şiiri - Mustafa Kamacı

Yine yalnız kaldım. Her seven/şair gibi.
Varlığın terkedip gitti evimi.
Oysa bana her bakışın da sessizlesirdi dünya.
Tüm evren sessizliğe bürünür.
Sadece kalbimin sesi çıkardı.
Onu duyardım.
Ödüm kopardı anlayacaksın/ sende duyacaksın diye.
O zamanlar sessizce severdim seni.
Uzaktan izlerdim.
Sapıkça değil gayet güzelce.
Söylersem bu sevginin büyüsü bozulacak sanırdım.
Çünkü sen benim aklımda öyle bir yerdeydin ki