Ne zaman şiir yazmaya başlayacak olsam,
sen beliriyorsun her kelimemin arkasında.
Üzeri tozlanmış cümlelerim,
ele ele verip seni anlatıyor bana. Seni anlatıyor da…
Sensizliğe gelince, sesli harflerimin bile
yerini sessizlik alıyor.
Susuyorlar.
“Hadi susmayın! Onsuzluğu anlatın bana.” diye
çırpınsam da içten içe,
dirensem de sensizliğin zorbalığına…
Ne ben seni yazabiliyorum,
ne de kelimeler sensizliği anlatabiliyor bana.
Kayıt Tarihi : 5.12.2011 23:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (3)