Sensizlik Şiiri - Cemal Durmaz

Sevmek diyordun sevebilmek,
Bir ömür boyu sevebilmek.
Söylemek miydi yoksa yaşamak mıydı önemli olan.

Sevdim diyordun; seni
Kuşların yavrularını,kelebeklerin baharı,
Sevmesi kadar sevdim. Diyordun
Beni bu kadar çok sevmen korkutuyordu beni.
Yoksa bir mevsimlik miydi,
Bir günlük müydü kelebekler gibi.
Kuşlar gibi uçmasını öğrenince,
Atacak mıydın kalbinden aşağı beni.

Gerçekten de öyle oldu;
Yine bir başkasını çok sevmiştin,
Biliyorum bu aşkında kısa sürecekti.
Elveda bile dememiştin bana.
Ellerim bomboştu ve çaresizdim,
Daha da önemlisi,Sensizdim artık.
Sensizliği tüm benliğime yaşatmıştın,
Mutluydun.
Ne baharı nede kuşları seviyordum artık.

Ama; çok şey öğrettin bana,
Kısa sürdü matemlerim.
Gidenlere acımıyor hatta ağlamıyorum bile,
Yeni biri var hayatımda.

Senin gibi kısa ömrümün,
Kısa aşkı değil yaşadıklarım.
O’nu; kuşların yavrularını,
Kelebeklerin baharı sevmesinden bile,
Çok seviyorum.
Kim diye sorma biliyorsun,
Bilmelisin zaten,
Sensizlik