Sensizlik Şiiri - Mehmet Karakurt

Çöktü yine içime sensizlik korkusu..
gözlerimin daldığı yerde arıyorum seni
bu korkuyu yenemeyeceğimi bile bile
içimden yine seninle olma hayallleri
kasıp kavuruyor içimdeki benliğimi
daha önce seninle değildim bunu biliyorum
çabalasam seni unutacağımıda biliyorum
ama içimde tarfini ve adını bilmediğim bi korku
kimi yanlızlık korkusu diyor kimi ise sensizlik
şimdi gitmek kelimesini ezberlemiş dilin
elimde seni sevdiğimi sölemekten başka çarem yok
sevgimi söylesemde sende bunu anlıyacak
bir benlik yok
evet saniyeler gectikçe içimde büyüyor sensizlik korkusu
o kadar acı veriyor ki bu süreç bana
azrailin can almasını beklemek gibi
israfilin sura üflemesini beklemek gibi
yakıyor benliğimi sensizlik korkusu
o kadar yakıyorki canımı. o kadar korku veriyorki
yusufça sultan olmak varken zindanlarda sürünmek gibi
yazıldığı gibi kolay değil sensizliği yaşamak
seninle olmak varken sensizliğe muhtaç olmak
dalında meyve olmak varken daldan düşüp seni yerden izlemek
aynı sayfada iki cümle olmak varken ayrı sayfalarda
birbirinden çok farklı iki kelime olmak
çok acı veriyor sensizlik cok yakıyor bu canı
cok yakıyor benliğimi sensizlik...
sensizlik güneşi doğmayan gün gibi karanlık
sensizlik yıldızı olmayan gece gibi ürkütücü
sensizlik öiöeği olmayan orman gibi renksiz
sensizlik tuzu olmayan yemeği gibi tatsız
sensizlik yağmura aciz kalmış bir toprak gibi aciz
sensizliğin yorgunuyum ben tut ellerimden
hayat ver bana ve unutma seni sensiz yaşamak en kötü kader.....