Sensizlik... Şiiri - Tamer Ergenç

kara bir delik,
sensizlik...
kocaman bir okyanus,
ıssız..
ve uçsuz bucaksız..
ve hırçın..
ve insafsız.....

sensizlik,
beni yakaladığında,
apansız..
ben çok hazırlıksızdım,
çok hazırlıksız....
bir tek saçlarını,
fotoğraflarını,
sana ait bir kaç eşyanı..
ve bir de anılarımı
alabilmiştim yanıma yalnız....

o kör gecelerde,
görünmüyordu çevremde,
ne bir ruh,
ne de bir beden..
üşüyordum birtanem,
üşüyordum ben...
titriyordum birtanem,
titriyordum ben...sensizlikten.....

sonra,
bir sal yaptım kendime,
şiirlerimle...
bir de dümen,
senin o yeşil düğmen'den..
saçlarını da sarınca,
üşüyen bedenime,
biraz olsun dinmişti,
o uğursuz üşüme...
o uğursuz titreme....

tutunmaya çalışırken,
anılarımın üstünde,
çok parlak bir yıldız,
ilişmişti gözlerime...
senin adını verdiğim,
o parlak yıldızdı işte,
bana yol gösteren,
o kahrolası,
karanlık gecelerde.....

bata çıka da olsa,
sensizlik okyanusunda..
ve çabalayarak yıllarca,
sahili görebildim sonunda,
o yıldızın hatırına....

şimdilerde,
her parlak gecede,
arayıp bularak
o yıldızımı,
binlerce yıldız içinde,
seyedip,
seni anlatırım ona saatlerce...
ve umutlanırım yine,
beni sahile getiren o yıldız,
bana bir gün
ve zamanı geldiğinde,
kaderimi aydınlatan,
yolu da gösterir diye......

nisan 2011
çekmeköy