Sensizlik Şiiri - Semih Şen

Gökyüzü ağlıyor,umutsuzca..
İçini boşaltıyor belki;
Belki aksine dolduruyor;
Daha fazla ağlayabilmek için..

Duygular sel oldu,
Akıyor oluklardan
Oluk oluk,acı ac..
Belkide acımasızca..

Devrik cümleler gibiyim..
Çok anlamlı belkide;
Yada aksine gereksiz..
Devrilmek üzre benim tümcem..

Kahve fincanın içinde lekeler vardır..
Sevinirler; Sıcaktadırlar çünkü..
Üzülürler ama bi yandanda..
Evdede yağmur yağar çünkü!
Şıp şıp damlar; Bi sağdan bi soldan..

Ağlasam duyar mısın sesimi?
Ağlar mısın sende benle beraber..
Anlayabilir misin duygularımı..
Anlayabilir misin yaşanmamışlıkları..

Benliğimdeki bu acı hissiyatı
Sen kaynaklı..
Sen kaynaklı oldu dünya..
Sadece sen..

Düşünüyorum bazen..
Dünyanın bi oyunu mu acaba buda diye..
Feleğin kahpeliği yine bana mı vurdu diye..
Acaba nerde hata yaptım diye..
Cevap gelmiyo ardından..

Bugün farkettim..
Saat durmuş beş kırkbeşi yavaşça alt ederken..
Biliyodum benim saatim olmadığını..
12 yirmide durmalıydı..

Hani derler ya öldürmeyen acı güçlendirir diye..
Bu sefer güç alamıyorum hiç acı çekerken..
Bu sefer kalbim ağrıyo sadece..
Bu sefer kalbimin çırpınmaya gücü kalmadı..

Ağlıyorum..
Akan gözyaşlarımı kurutup kurutup yeniden içiyorum..
Belki içim perçinlenir diye..
Belki içimin acısından içimi yakanı unuturum birkaç saniye diye..

Seni eskisi gibi göremediğim için affet beni..
Herşeyi mahfettiğim için affet..
Artık hiçbişeyi eskiye döndüremeyeceğim için affet..
Tüm günahlarım için affet..

İnsan bir kere aşık olabilirmiş..
Bi imkansızlık uğruna kaybettim ben şansımı..
Dediğin gibi denklemlerde bi eşitlik olur..
Ben eşitsiz kaldım..

Ben anlayamadım seni bugün..
Belki kendime nefretimden..
Belki fazla sevdim..
Belki ben hiç sevmedin..
Bilemedim..

Tutulmuş dilim..
Nası söylesin..
Ne desin sana senin işlemedikçe kalbine..
Yoksa kalbinde yerim..Neden yaşar bu kalp..