Sensizlik Şiiri - Mehmet Kaba

Yaşıyorum adım adım hayatın her sokağını
Gördüğüm her kaldırım taşında yüzün var sanki
Duyduğum çocuk seslerinde gülümsemen…
Yaşıyorum yaşamasına da sensiz ne kadar güzel olabilir ki hayat.
Durup Soruyorum kendime zaman zaman
Nerdedir şimdi,kiminle,acaba oda benim gibimidir diye
Sonra birden kendime gelip devam ediyorum yoluma
Dünya kadar bir boşlukla yüreğimde…..
Hayat seninleyken ne kadar kolaydı oysa
Her acıyı seninle tatmak her sevinci seninle yaşamak…
Anlatmak zor yüreğime sensizliği alıştırmak zor…
Ben senden önce hiç sevmemiştim oysa
Seninle başladığım bir yolun sonunu sensiz getirmek
aklıma bile gelmemişti …
Şimdi büyük bir acı var içimde anlam veremediğim….
Sensizliğin yorgunluğu sensizliğin zorluğundan olsa gerek….
Her günüm bir yıkım şu bedenimde….
Üşüdüğüm de o ufacık ellerinle ısıtmaya çalışırdın ya ellerimi…
Hani ayrılıklarda ağlamak yok diye söz verirdik
Ayrılık vakti geldiğinde her şeyi unutup dökerdik ya göz yaşlarımızı …
Hani Uzaktan uzağa severdik birbirimizi unuttun mu …
Ben unutamadım be yeşil gözlüm
Unutamadım gözlerindeki seni seviyorum dercesine bakışlarını….
Bu can daha ne kadar dayanır sensizliğe…
Daha ne kadar resimlerle avunur bilmiyorum….
Şunu Hiç unutma Bitanem Ben Seni Ölesiye SEVİYORUM…