Sensizlik Şiiri - İbrahim Şengün

Kara bulutlar kapladı bu şehri
Yağmur oldu gözyaşım,
Yağdı. Yağdı bu şehrin üzerine,
Gülmedi hiç yüzüm sensizlikte,
Kuşlar hiç konmadı pencereme,
Güneş hiç doğmadı odama,
Gözlerimden yaş damlası süzüldü.
Süzüldü içime,
Damarlarımda birikti kan oldu, aktı.
Aktı durmak bilmedi
Sensizken; Biliyor musun?
Meyve veremedi ağaç,
Susuz kaldı kurudu toprak,
Grev yaptı durdu tüm saatler,
Denizin ortasında boş bir sandal sensizlik...
Her martı elbet bir deniz bulur kendine,
Her rüya bir uyku,
Her nota bir şarkı,
Her mezar bir ölü,
Her ağaç bir kök,
Ben bir sen daha nasıl bulurum,
A canım?
Denizin ortasında boş bir sandal sensizlik.