Sensizlik Şiiri - Hacı Halil İstanbullu

Aklım anladıda
yüreğim laf anlamadı
şu sensizliği kabüllenemedim
kolaymı anıları
duygusal bir silgiyle silmek

Yine boğazıma düğümlendi
memleket simidiyle çay
bir martı seni sordu
ben başımı eğdim
sensizlik hamsisiz karadeniz gibi

Sensizlik boyasız duvarlar gibi
hiçkimsenin üstünü
örtmemesi gibi
kışın kaleiçindeki boş sokaklar gibi
öyle bir şeyki nasıl anlatsam

Sanırsın alfabedeki harf sayısı
sadece ismini oluşturanlar kadar
gözyaşımla ıslanmış
kitap sayfaları gibi
şu sensizlik dedikleri

Sensizlik dinlerken bir masalı
uyumak gibi
döndüğünde memleketine
toprağı öper gibi
seni sensiz yaşamak gibi