Sensizlik Şiiri - Mete Çakır

Vakit gece yarısını çoktan geçmiş
Yatağımda uzanmış seni düşünüyorum
“sen” ile başlıyor tüm düşlerim
ve “sen ” ile mühürleniyor
yorgun gözlerim
gecenin ayazında buz kesmiş yorganıma sarılıp
bir çocuğun annesine sarılışı gibi
dalıyorum başrollerini seninle paylaştığım
en güzel rüyalara…
Uyanıyorum sokaktan gelen çocuk sesleriyle
kış güneşi okşarken yanaklarımı
yeni bir güne uyanmak mutlu etmiyor beni
uyandığımda yanımda yoksan sen
Çiçekler sulanacakmış pazara çıkılacakmış
lavaboyu tamir için tesisatçı çağrılacakmış
borsa düşmüş borsa çıkmış
umurumda değil sevgilim
inan ki umurumda değil hiçbir şey
yeni bir gün yeni bir hüzün
başlarken yine sensiz….
Anlatmak istiyorum sana ben
nedir bu sensizlik?
bil ki….
Sensizlik bir akrep göğsümde siyah
ve zehirini akıtmakta damarlarıma her gün
her gece mütemadiyen yokluğunda
evimin duvarındaki saatin zembereği sensizlik
öğütmekte zamanı demirden çarklarıyla
ve usuma farkettirmeden kendini ağır ağır
taşımakta beni yaşamın son durağına …