Sensizlik Şiiri - Herdem Ankara

Sensizlik

Eskittim bu bedeni sen diye kavrulurken
Sen gözlerde yaşama hevesi
Sevginin en güzeli yüzde gülücük nefes de aşk namesi
Her yalnızlık hissimde sen,
Sen diye dilde söylenen en güzel türkü
Sende başlayıp seninle bitmesi istenmeyen sevda
İncitilmek istenmeyen narin bir çiçeksin
Seni ben yalnızlığımda sevdim anlar
Sana dokunmadan seni sevmeyi
Beklenen sevgili olmanın güzelliği
Kavuşulan sen olunca
Sevmenin dili dini rengi olmadığını anladım
Ben sen diye sesiz harflerle haykırırken
Beynimde sen varsın ruhumda sen
Sen diye atan bir kalp
Yörüngesinden çıkan düşünceler of, of, of
Yazarken klavyede seni görmek
Sana dokunur gibi nazikçe tuşlara dokunmak
Kavuşmanın hasretiyle çıra gibi yanmak
Kül olup rüzgârla savrulmanın korkusunu yaşarken
Kayan bir yıldızın ışıltısı gibisin sen sevgiyle beslenip büyütülen
Dermanı olmayan bir hastalıktan kurtulmamın sevincisin
Keşkesiz yaşamanın gururu
Ah çekmeden sevmek çocuk olup şımarmak
Gözlerinin sevdayla bakmasının huzuru
Gece gökyüzünden en parlak yıldızsın
Sen bana yön veren sevmeyi öğreten
Görmeyle bakmak arasındaki en güzel değersin sen
İnce, ince yağan yağmur gibisin
Seni görmek değil sevmek
Sana dokunmak hiç değil
Fırtına öncesi sessizlik oluyorum
Sensizlikte diyorum ya
Sen benim mutlu yanımsın
Sensizlik
Balonla gökyüzünden yere çakılmak
Yamaçlarda dolaşmak
Rüyada gökyüzünde uçarken
Boşluklara düşmek sensizlik

HERDEM
02/04/2010
01:30