Sensizlik Şiiri - Kadir Bolat

Sensizlik öyle vuruyor ki
Akşamın kızıl saatlerinde
Sahilime vuran her sensizlik
Benden parça parça bir şeyler koparıyor
Sensizlik bitmiyor
Üstüne bir de bensizlik

Bazen
Sanki her şeyim tamammış gibi geziyorum
Sanki yolumu biliyormuşum gibi yürüyorum
Sonra aniden sensizliğim tutuyor
Sara hastalığı gibi
Ben yığılıyorum

Ellerim yumruk oluyor
Sensizliği dövüyorum
Dişlerim kenetleniyor
Hasreti yiyorum

Sensizliğime acıyanlar oluyor
İyi etmeye çalışanlar oluyor
Ben iyi olmuyorum
Sonra ilacım geliyor
Pencereme konuyor
Ya da bir telefonla
Bu ilaç tatlı mı tatlı
Sanki sihirli değnek

Sana sensizliği sorsalar
Bilebilir misin gerçekten
Ne demek olduğunu
Benden duymak yok ama
Bilemezsin sen sensizliği
Çünkü sen hep senlesin

Bana sorsalar sensizliği
Ben de bilemem nedir
Ah! Bir de yüreğime, gönlüme sorsalar
O bilir işte
O her şeyin güzelini bilir

O der ki
Su olmasa balık olur mu
Toprak olmasa ekmek olur mu
Anne olmasa bebek olur mu

İşte sensizlik buymuş
Öyle diyor yüreğim
Evet tatlı kız
Sensiz ben tam değilim
Hep eksiğim
Senin sesin olmasa
Ben de sessizim
Senin güzelliğin olmasa
Ben de çirkinim
Senin sevgin olmasa
Ben de sevgisiz gönülsüzüm
Anla artık sensizlik bu
Seni seviyorum.