Sensizlik Şiiri - Yakup Onat

Sensizlik bitirse de beni,
Ümitli bekleyişlerden usanmam.
Hicranlı hayatımda keder kankardeşim benim.
Ben nasıl gülerim.
Elbet seni benden başkası ben gibi sevemez.
M en ne yapam,gülüşleri,oynayışları.
İ çim kora döndü,küllerim savruldu geçtiğin yollara.
Letafetli sofralardan,sırnaşmalardan bıkmışsam,
Eğer geçinemiyorsam fani dünyayla.
Firaktan,bu ızdırap çemberine tutuluştan.
Anlıyor musun?
Hiç bitmez,bu sükuuut!
Her gece,her dem yeniden,
Hüznü kuşanıp,
Hüzünle doğarım ben.
Hazan bahçelerinde dolaşırım sensizken.
“Ab-ı hayat olmuş bu sensiz sevgim bana.”
Yüz vermesen de sevdiğim.
Şakilik etmeyeceğim.
Yoktur hiç kinim ve nefretim.
Söz,iki de bir,karşına dikilmeyeceğim.
Güzelliğin ve gül yüzün,
Cennet gibi gözlerin.
Bir tek gülüşün visale değer,
Bin ömre değer.
Adını duysam,o yeter bana.
O yeter! .
08.04.2009