Sensizlik Şiiri - Arzu Naci

Angelir,kirlenir soludugum hava yoklugunda,
Göcüsür bulutlar ardina,
Göcüsür kirlangiclar,sessizden kanat ucuyla...
Gök yalniz,gök öksüz...
Sonra,saganaga döner gözyaslarim,
Gözlerim gök.
Yolunu sasirmis bir esim savurur saclarimi,
Göcüsür öpücüklerin,
Göcüsür parmak izlerin,
Saclarimin her bir telinden.
Saclarim yalniz, saclarim öksüz...
Kesip onlari,kirmenlerde egirmeli,
Ve patikler örmeliyim onlardan,
Güvercinlerin buza kesmis ayaklarina.
Onlar ki,Bahnhoff`larin dilencileri...
Kalaniyla kendime, kara bir duvak.
Gittin...
Sarabin rengi yok,rakinin tadi.
Kanatsiz bir sarhosluk basimda,
Bir sarhosluk ki,
Bir girdap gibi dönüp dönüp yüregimi dibe vuran,
Beni, gögsüme cöreklenen bir agriyla ayilltan,
Ama Keske`ler kadar acitamiyor canimi.
Yirmili yasim,deli basim,
Elatsam hatrima,gözlerim kadar yakin,
Aynaya baksam sen gibi,cok uzak...
Kinini yaralayan hircin bir bicagim simdi,
Kanimi silmeli biri.
Sonra alip yürek yarami gitme vakti.
Gözümü kirpsam gurbet olacak sanki,
Ardima daglar siralanacak,
Yollar kosarcasina uzayacak,
Ve ben kaldigim yerde irayacagim.
Oysa adim atsam kendimi özlerim.
Kalsam seni.
Cahil bir yoksunluk bu,
Icimde dilsiz,arsiz büyüyen,
Vahsi bir primat sensizlik....

17.08.2008-Stuttgart

Primat:ilkel
Bahnhoff: Alm. tren istasyonu