Sensizlik... Şiiri - Mehmet Çoban

Seni sorduğumda
Sanma ki çıkarım vardır

Üç günüm var biliyorsun
Ölüm günüm, yaşam günüm
Dünyadaki ölüm / son günüm

Bilemezsin her günüm
Sensizlikte ne mümkün?

Bazen inançlar girer aramıza
İlkeler, ideolojiler, yasalarla
Sınırlar çizilse de aramızda

Ne sen bensiz,
Ne ben sensiz
Yapamam / yapamazsın asla

Hani ağzımızı doldurarak
İddialarla sürekli konuşarak
Aramızı ayırmak için söylediklerimiz var ya
Düşündükçe ne çok bencilce geliyor insana

Onun fikri böyle at taşını
Onlar şöyledir kes selamını
En doğrusu benim koy sınırı

Peki, ne olacak sonu?
Böyle mi sanki hayat oyunu?

Haydi, söyle bana…

Hangi hayvanla hayat bir ömür boyu?
Hangi ağaçla, dereyle, çayla ömür boyu?
Yoksa çiçekler, çimenler mi sürdürüyor oyunu?

Yaşam insanadır
Yaşam ancak insanladır

Ben seni kendime köle kılmadan
Sen beni kendine köle kılmadan

Sürdürebilirsek yaşamı
Bencillik ortadan kalkar
Sevgi, saygı kaplar hayatı
İnsan düşünmeye başlar paylaşımı

Dersek ki, her birimiz
En doğrusu benim, biziz
Karşı fikirleri hep sileriz
Tabulaşmışsa ilkelerimiz
Tartışılmazlarla gezdiririz
İnsanlığa köleliğe gel deriz

İşte o zaman kalmaz insan
Hâlbuki bize lazım bir can
Canlar cana can katar canan
İnsanla yaşanır hayat inan

Doğum günümde sen varsın
Yaşam günümde sen varsın
Ölüm günümde sen varsın
Sen olmaz isen yok anlamım

25.08.2008 - İzmir

Değerli kardeşim İbrahim Şahin'in okumasıyla ses dosyası linki

http://www.imeem.com/people/uqj7XWy/music/ePmIWdl0/oban2mp3/

sesli dinleyebilirsiniz..