Yine sensiz bir gün daha
Yine bilinmediklerin gün ışığına vuruşu
Sensizlik öyle zor geliyor ki
Hüzün denen bütün duyguların,
Yanaştığı bir limanım sanki...
Sensizliği haykırdım, sonsuzluğa
Götürüp tam ucuna koydum,
Yok edemedim bir türlü
Bedenimde bir parça olmuş sanki,
Gün geceye yavaşça varmaya başladığında
Yüreğim yine gittiğin o günün burukluğuyla yorulur.
Sen yokken kendimi,
kimsesiz bir çocuk gibi hissediyorum.
Öyle ağlıyorum ki, kan çanağına dönüyor,
yolunu gözleyen gözlerim.
Sensizlik ve yine SENSİZLİK...
İşte beni böyle yakan
İşte beni böyle yaşarken öldüren,
Kahrolası SENSİZLİK....
Kayıt Tarihi : 3.7.2008 11:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!