Sensizlik Şiiri - Sanal Prens

Güneş Ufuktan Doğmaz Oldu
Geceler Halimi Sormaz Oldu
Gün Bitti Bak Yine Akşam Oldu
Sen Yoksun Diye Bahçemdeki Güller Soldu

Sensizlik Hançer Gibi Saplandı Yüreğime
Kimse Çare Bulamıyor Bu Zavallı Halime
Gel Çıkar Hançeri Yüreğimden
Bana Bu Acıyı Çok Çektirme

Sabahları Uyandığımda Sen Yoksun
Ne Bir Arayıp Ne Bir Soruyorsun
İstemiyorum Senin Yerini Başka Biri Doldursun
İstemiyorum Hayatımda Başka Biri olsun

Aradan Yıllar Su Gibi Akıp Geçti
Sensizlik Bir Zehir Gibi Kanıma Girdi
Seni Benden Ayıran O Sebep Neydi?
Dön Gel Artık SENSİZLİK Canıma Yetti

Ömrümü Tüketti Zalim Yıllar
Halimden Solan Güller Anlar
Her Gün Bitiriyor Beni Hatırladıkça Yaşanan Anılar
Geri Dönde Yeniden Başlasın O Güzel Anlar....