Sensizlik Şiiri - Cengiz Dölek

Evet birtanem sensizlige alışırken
Sessizligede alışıyorum
Yine yalnızlıga kavuşuyorum
karanlık akşamlarla buluşuyorum

Evet seni kurallarınla baş başa bırakıyorum
Yalnızlıgıma koşuyorum
Gözyaşımla anılara dalıyorum
Hiç ama hiç konuşamıyorum

Sessizligim sana belki sevgimin
Belkide sana olan hayellerimin
En güzel cevapıdır diye düşünüyorum
Ban ait olmayan bir kalpten bahsediyorum

Kendimi sessizlige gömüyorum
Anılarınla belki teselli olcam
Yada yalnızlıgımda kaybolcam
Ama seni düşündükce mutlu olcam

sana son bir iyilik yapım seni unutacagım