Sensizlik Şiiri - Şevki Dinçal

Sen umut tazelerken ben hep seni bekledim
Sen bir yaz sabahıydın ben gecenin yarısı
Ne sen geceme geldin ne ben erdim sabaha
Güzel hayaller bile şimdi hazan sarısı

O sonsuzluk içinde kaybolur giderdim ben
Bir kere bile içsem alevli nefesini
Dudağının tadıydı en değerli ödülüm
Öpsem dünya duyardı yüreğimin sesini

Bir arzu deryasının girdabına düşerdim
Ürperen bedenini düşünmek de yeterdi
Sanki o an içimde seni sensiz yaşardım
Sonra bütün hayaller kaybolurdu biterdi

Gönlümün gizlisinde korkarak saklıyorum
Geçmişimden bugüne ne varsa senden kalan
Ya kaybolur gidersen bir daha göremezsem
Biliyorum kalbimde senden başkası yalan

Son umudu tükenmiş idam mahkumu gibi
Şimdi tek yaptığım şey seni düşünüp anmak
Zaten yitik biriydim gözlerinin içinde
Ah ne güzel olurdu gözyaşınla ıslanmak

Son dileğim bu senden sonsuzluğa göçerken
Ey ömrümün meleği sevdası saklı güzel
Duanı esirgeme şöyle gelip geçerken
Ne olursun unutma arada bir hatırla