Sensizlik Şiiri - Caner Güner

rüzgarlar estikçe şarkılar söyleyen bi ağacın altındayım
ne kendim var benim yanımda ne de sen varsın damarlarımda
sadece birkaç arkadaş ve boşalmaya yüz tutmuş şişeler
herkes yalnızlıktan nasibini almış köşeye çekilmiş
boş hayaller kurarken hepsi kendinden geçmiş
ben ise bulutların üstünde rüyalar görüyorum
birinde ellerin oluyor ellerimde birinde silahlar
birinde mutluluklar dans ediyor etrafımda birinde mermiler
ama tabi hepsi hayal hepsi rüya
ne ellein var ellerimde ne de dans edenler
sadece silahlar ve mermiler var sadece onlar...
oysa ellerin olmalıydı ellerimde
beraber yürümeliydik yarınlarımıza
yırtıp atmalıydık herşeyi bi kenara
bir sen bir de ben kalmalıydık
dünya mı kader mi gülüp geçmeliydik hepsine
dilek tutmak için yıldızların kaymasını beklememeliydik
umut için ışık yerine ışığa bi umut uzatmalıydık
belki de küsmemeliydik hayata inadına savaşmalıydık
biraz daha arasak belki de bulurduk
biraz gayret biraz da azimle aşardık engelleri
sana söz verirdim belki içmezdim geceleri
belki de yıllar bir rüzgar gibi eser geçerdi
ne sen ne de ben anlardık zamanın eridiğini
sonra uyumadığım gecelerde tatlı rüyalar görürdüm
belki de her sabah kahretmezdim doğduğuma
altında sabahladığım sokak lambası sönmezdi ansızın
sahil martıları beni gördüğünde korkup kaçmazdı belki
belki herşey gibi umutlarımda bırakıp gitmezdi beni
beraber olduğumuzda sanki yeniden doğardık
ıslıklar ısmarlardık güneşe ve mehtaba
bestelenmemiş ve bestelenmeyecek serseri ıslıklar
arkamıza dönüp baktığımızda
pişman olmayacağımız anılarımız olurdu
hergün biraz daha severdik birbirimizi
kadermiş, hasretmiş hiçbirini almazdık içeri
......
ama olmadı! ! !
ne diye estiğini bilmediğim bir rüzgar ile
uçup gittin ellerimden yavaş yavaş...
şimdi ise ne seni geri döndürebiliyor
ne de kendimi affedebiliyorum
ne edeceğimi ne yapacağımı bilmiyorum
ama bildiğim bişi var
SENİ SEVİYORUM