Sensizlik Şiiri - Erdem Köroğlu

Tabutsuz, kefensiz gömülmek gibi
Mezarsız ölmek sensizlik.
Krizantem çiçeği uzatmak hayata.
Dünsüz kucaklamak yarını.
Yazılar yazmak beyaz kağıda, beyaz kalemle.
Sevdaya susayan yüreği kanla bastırmak
Ve tütünle ve tuzla ovmak bütün bedeni sensizlik.
Her gün biraz daha çıkmak insanlıktan.
Her gün biraz daha yaklaşmak geçmişe;
Geçmişe dalıp kopmak yarından ve hayattan.
Seni bağırmak göğün yedinci katına.
Her güne yeni bir isim vermek;
Her günü yeni doğmuş bebek gibi görmek
Ve her gece öldürmek o bebeği sensizlik.
Bir kibrit çakmak dinamit lokumuna
Ve hiç atmamak, atamamak elinden.
Sulara yazmak adını; akan sulara.
Şişelere doldurup atmak denizlere kayıp ilanını.
Vatan diye sarılmak ayak izlerine.
Kokunla doldurmak ciğerleri.
Bir kahvenin telvesinde aramak yüzünü.
Sevmek dokunduğun her şeyi.
Ağlamak sonra…
Saatlerce, günlerce ağlamak.
Ve her gözyaşında gözlerine bakmak
Bütün bir gelecek okumak gözlerinde.
Gözbebeklerinde asırlar sonrasını yaşamak.
Sonra yere düşen her damla için
Tekrar, tekrar ağlamak sensizlik.
Ve her damlada seni görüp
Tekrar, tekrar ağlamak sensizlik…