Sensizlik. Şiiri - İbrahim Yuka

Sensizdim.akşamın yaklaştığı saatlerde.
kahrolursun görme ağladığımı,
Yanlızlığınla ısıtıyorum yüreğimi.
Sensizliği sarıyorum her gece,
Hayalin canlanıyor gözlerimde.
Kurduğum düşler şafakla birlikte
Dağılıyor her güneşin doğduğunda
Seni unuttuğumu sanıyorsan!
yanılıyorsun!
Bir gece yarısı titreyerek uyanırsan
bilki resmini öptüğüm andır.
bir gün sebepsiz yaşlar süzülürse
o güzel gözlerinden. bilki yokluğundan
kahrolan, sana adadığım bu candır.
Sensiz soğuk hasret dolu gecelerimde
Ben sensizliği sararken bedenime.
Gece bir başka giyerdi siyahını,
yıldızlar daha bir sönük olurdu,
yakamozlar başka çizer denize kendini
ve hayat daha bir zalimce oynar oyununu
sen gecelerimde yoksan eğer!
Sonsuzluk koyuyorum adını sensiz gecelerimin,
senli gecelerlerimle takas ediyorum.
Yokluğun diye bir şey yok bende,
ben seni! sonsuzluk kadar seviyorum.
Mehtap sularda gümüşten bir iz bırakırken,