şairlik insan ruhunda olan bir şeydir
Sensiz bir gecenin
Sabahında seninle olmak
Seni özlemek yanımdayken
Seni düşünmek ölürcesine
Sen ışıksız gecelerde
Parıldayan yıldızım ruaynım
Sen bensiz bir sevda
Ben sensiz bir yalan
Ve hayat denen sahtekar
İşte bu üçlem bizi ayrı kılan
Ve bizi hasret rüzgarıyla kavuran
Biliyorsun sana olan aşkım
Hiç küllenmeden yanıyor
Ve yakıyor beraberinde
Dağları taşları ovaları
Gücü yetmez hasret rüzgarının
Ben sevdaya tutulmuşum bir kere
Sende biliyorsun beni durduramaz
Ne parmaklıklar ne kara hücre
Delice tutulmuşum sevgine
Beni bir mecnun anlar
Mahzun gözlüm birde sen…
M EMİN KIZMAZ
NUSAYBİN
Kayıt Tarihi : 13.3.2007 02:14:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Emin Kızmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/13/sensizlik-414.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!