Sensizlik Şiiri - Mihrican Karaca

Bir avuç sevgi serptin yüreğime
Öyle büyüdü ki içime sığmayıp
Işık saçtı gözlerime.
Ama yinede bir yanım buruk
Çünkü yoksun
Çığlar düşüyor gecelerime
Sen melek olup girerken düşlerime
Uçuyoruz beraber gökyüzüne
Birden kanatlarım kırılıyor,
Uyanıyorum acı gerçeğe.
Kabus oluyor düşlerim.
Seni arıyorum,zifiri karanlıkta.
Yıldızlar bile sönük eğer yoksan.
Engel tanımazsın sen,bilirim
Geleceğini bilsem,
Kapıda nöbet tutar beklerim.

Bu sabah yokluğunda,
Bulutlar boşaldı biranda üstüme.
Fırtınalar koptu
Derken buz tuttu bendenimi.
Yaşanmaz oldu artık
İmkansızlıkların dürtüsü.
Nefes alsamda kokun yoktu
Görmek istedim!
Oysa hayalin bile sarhoştu.
Saçaktaki buz gibiydim
Düştüm.
çakılıp kaldım ayak üstü.
Eridim yağmura karıştım
Toprak aralarına.
Şimşekler çaktı yer yarıldı sellerden
Sensizlik böyle bir afetti
Sensizliğe sarılmak ise berbatttı
baksana şu işe masum sevdalar
Akıyor gözlerimden.,
İçimde bir telaş içimde o biçim haz
Sadece seni beklerken,yalnız sana
gelirken
Ant içtim gözlerine
sana seni seviyorum derken
karşılık bekledim
Hep sözlerime...
Bazen lanet ettim,neden yoksun diye
Bazen de dua ettim,
İyi ki yoksun diye...