Sensizlik Şiiri - Nicole Özlem Grützmann

Sensizligi....gittigin zaman anladim...
yarami kurutamadim
cünkü hep agladim
Gözlerim verdigin resime idi
baka baka sana susa kaldim
Daldim
Öyle derince
Öyle masumca
Kahrolup yandim
Savrulup durdu yüregim, susturamadim
Herseyi yüreginde sakladim
kimseye birsey anlatamadim
ellerimi uzatip tanridan seni diledim
Bir bilsen seni nasil özledim

Ben silemedim bir kalemle herseyi
yasanlari silemedim senin gibi
Beni birak kendimle benimle
Mutluluklar senin olsun
Al benim payimida, acilarin kaybolsun
hepsi bana yük olsun
Birak kalbimi acilarla dolsun
Icimdeki sevgi solsun.... solsun iste solabildigi kadar....