Sensizlik Şiiri - Berrin Güneş

Dipsiz bir nihilizmin
boşluğuna düşen zavallı ruhum,
hiçbir zaman kurtulamadı sensizlikten.
Senden ayrı düştüğümden beri,
meğer ise kana kana içecekmişim
sensizliği su yerine,
Soluyacakmışım sensizliği
hava niyetine.
Seninle olmanın özlemiyle
beklediğim o günler;
bir bir dünde kalıp,
hiç gelmeyecekmiş meğer ise.
Sensiz geçen hergünün,
sona biraz daha yaklaşmak
olduğunu kavrayınca,
Çehremde belirdi bir bozum havası.
Son umudunu da yitirdi,
harabeye dönmüş yüreğim.
Sana asla kavuşamayan
bu ızdıraplı bedenim,
yenik düştü sensizliğe.
Ebedi uykusunda,
sen diye sarılacak
üzerini örten havayı
ve ışığı geçirmez toprağa....