Seviyorum seni.
Hiç kimsenin hiç kimseyi sevmediği gibi,
Hiç kimseyi sevmediğim gibi seviyorum.
Hani yarsan her hücremi bin parçaya
Ve o parçaları delik deşik etsen,zerresi kalmasa ruhumun,
Yine de yok edemezsin içimdeki seni.
Hani şarkı diyor ya
“Sen hiç sensiz kalmadın ki..”
Doğru,nereden bileceksin
yokluğun nereye savurdu beni.
Belki merak edersin “Nerede bu çocuk? ” diye.
İşte o zaman al bir ayna eline,
Al ve bak gözlerine.
Çünkü bir sen var gözlerinde senden öte,
Bir de “cenaze” var artık o gözlerin taa içinde.
İşte sensizlik!
İşte kimsesizlik!
Kayıt Tarihi : 8.8.2006 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!