Sensizlik Şiiri - Hatice Eser

biliyorum gelmeyeceksin
dönüşü olayan bir yerdesin
bakakaldım giderken sen
ne kadar çabuk aldı
yaradan seni
hayat ne çabuk kollarından bıraktı
bu kadar kolay mı
çekip gitmak
bak şimdi boynu bükülmüş
öksüz çocuklar gibi kaldım
sensizlik hiç kolay değilmiş
şimdi anladım
eş dost arkadaş bir yana
sen bir yanaymışsın
geceler boyu
duvardaki resmini seyrediyorum
eskimiş tişörtünü giyip kokunu duymaya
çalışıyorum
herşey bir başka şimdi
hayat bomboş anlamını yitimiş
birbirini kovalayan akrep ve yelkovan
koşmaktan yoruldu mu ne?
durdumu saatler?
gece oluyorda ya dündüz
en çok gece koyuyor insana
bütün kasvetiyle gelip
oturuyor odanın başköşesine
sonra gözlerim ağlamaktan yorgun
bedenim tenine hasret öylece sokağı
seyrediyorum
geçen sevgililer için dualar ediyorum
mutlu olsunlar diye
oynayan çocuklara bakıyorum
hep bir kızın olsun isterdin
bütün kız çocukları artık emanetin
yardım ederdin yaşlılara
onları da himayeme aldım
merak etme
sadece sen yoksun yanımda
yapmak istediğin herşey var
sensizliğimde
ben sensiz yaşamanın
senli yaşamasını yaşıyorum
ben yokluğunda bile seninle yaşamaya çalışıyorum
ne olur yaşananlar kötü bir kabus olsun
gözümü açtığımda yanımda ol yine
sarıl bana ve söyle
beni ne kadar hissediyorsun?

31 07 2006