Sensizlik Şiiri - Şair Adminiks

sensizliğe yasladım yorgun başımı....
martıların kanadından yolladım hasretlerimi...
saçlarımdan ayıklarken egenin kumlarını..
söktüm içimdeki karanlığı..
suskunluğum sanki gizemli bir çığlık..
oysa sen! ...
ellerimden kayan son yıldız..
son sevdasıydın.. kırık düşlerimin.
kimsesiz rıhtımlarda gezdim..
maviye boyanmış denizlere baktım sensiz..
içimin titrediğini hissettim..
çırpınırken deniz..
çarpar yanağıma...ve..
süzülür mavi..
tuzunu katar dudağıma..
tadı bozuk aşk..tadında..
yalnız geçirdiğim ilk gece değil elbet..
isyan ettiğim de son bitiş değil zaten..
korkuyorum..
sevdiğimin iki katı seni sevememekten..
şimdi yorgun bedende..
liğme liğme bir yürek var..
ne kadar kanar daha..
bilinmez..
daha ne kadar susar..
ya sen..ya sen..
ne kadar dayanırsın buna..
bendeki beni unutturmaya..
suskunluğumu bilirsin nedeni..
isyanımdır hayata..
duy sesimi artık hayat..
vurdum duymazım artık sanada..
ben anılarda kalacağım..
anılarsa yorgun bedenimin..
çocuk yüreğinde..
sesimden düşerken kelimeler şiirlerime..
göğsüme sakladığım..
ağustos böceklerini..
yolluyorum sana..
aşkın renklerine..
ihanet edip..
bahar çiçeklerine
fısıldadım adını..
yağmur sularına sürdüm elimi..
öylesi değil bu sevda..
söylemesi kolay değil..
ellerimde kan çiçekleri..
kokularında aşk var..
ne zaman solarsa çiçeklerin rengi..
sıçrarsa gözlerime solgunluğu..
özlediğimi bilirim..
sendeki baharı..
bir yanına..
bir avuç sevdamı sundum..
sevdanın mecburiyetinde..
yüreğindeyken..
bahar gelsin diye...