Sen güne sensiz başlamak mı bitirmek mi daha zor sorusuyla uyandın mı?
Ben defalarca bu şekilde kan ter içinde uyandım.
Koca günde her bir saatinin geri kalışında biraz daha tükendin mi?
Gönlüme bir alev gibi düştüğün o andan beri ben defalarca tükendim.
Seni sensiz yaşamayı öğrenemedim,öğrenmek te istemiyorum aslında
Benim tek isteğim,karanlığımın içindeki tek aydınlık sensin.
Sensizken,saatlerin geçmesini beklemek ölüm sırasını beklemek gibi sanki
Beni sensiz bırakma,yoksa gecelerden sabahlara uyanmak imkansız olacak
Tıpkı seni sensiz sevmenin,hasretine dayanmanın imkansız olduğu gibi
Beni imkansızlıklarla,sensizlikle,hasretinle sınama ne olur..
Sabahları kendime sorduğum soruların cevapları sende
Dön artık,çünkü güne sensiz başlayıp, sensiz gözlerimi kapatmaya dermanım kalmadı…
Kayıt Tarihi : 21.4.2006 18:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Tahmine Yıldırım](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/04/21/sensizlik-263.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!