Sensizlik.. Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Uçsuz-bucaksız bir çöl gibi sensizlik,
Ne içimi sevinçle dolduracak bir gölge parçası,
Ne umutlarımı yeşertecek bir yapraklı dal,
Ne bir kurtuluş kapısı; uzaklarda beliren,
Ne bir yağmur damlası; çöle inen.
Bir ben, bir çöl, b,r kumlar…
Bir büyük sensizlik içinde
Hep ayni yere çıkıyor
Yollar.

Denize düşen yılana sarılırmış,
Çöllere düştüm özlemlerine sarıla sarıla,
Dört bir yanım sensizlik, okyanuslar gibi,
Umuda yol vermeyen dağlardan farksız,
Karasevdan tepemde sonumu bekleyen güneş
Ve ben;
Korunaksız.

Yorulup tükendim bir büyük sensizlikte,
Çevrem hayallerinle bir kara mahşer,
Canım kum zerreleri gibi darmadağın,
Bedenim duyarsız çarmıhlarda,
Yüreğim kuşlar misali çırpınır durur,
Her seher yeli bir hortum kesilir başıma,
Kudurur.

Sensizlik aşamadığım bir dağ,
Vurup geçemediğim bir karanlık okyanus,
Sensizlik bayramlar içinde büründüğüm yas,
Sensizlik kalabalıklar arasında birbaşınalık,
Sensizlik; seni isteyen yüreğime
Fenalık.

(KAVAKYELLERİ isimli Serbest Şiirler 'inden > 95-96/100)