Sensizlik Şiiri - Çağdaş Çırak

Sabahlarıyine yanlız uyanıyorum
Yalnız kahvaltı yapıyorum
Yanlız takılıyorum bu kocaman kentte
Yensizliği yaşamaya çalışıyrum
Nafile sensiz olmuyor.

Sabahları yıne yalnız çıkıyorum dışarı
Sokaklarda, sahillerde sensiz gezdim
Geriye dönemedim herzamanki gibi
Ayaklarım yine sana getirdi beni
Seni arıyordu hep sokağımız ve evimiz
Birde benim mahzun gözlerim
Sahilde banklar,sokaktaki kediler bile
Kısacası herşey seni araıyordu benim gibi
Nezaman bize yardım edecek diye

Herşey bitti sanıyordum artık
Ama bu kocakent öyle demiyordu
Israrla beni umutlandırıyordu
Sana kavuşturmak için herşeyi yapıyordu sanki
Elbet diyordum birgün kavuşacağız
Israrla ve acıdolu kalbimle bekleyeceğim
Bilmiyorum seni bıraktığım gibi mi olacak?
Yoksa ilk başladığımız gibi mi?
Heşey kabulümdür
Ama birtek sensizliği kabullenmem

Herşeyimi alıp gittin ne bıraktın ki geride
Kalpsiz bir adam ama seni unutamayan
Birde içimde kaybolan sensizliği alsan ne olur
Yeter artık sensizliğin acısı ban çok ağır geliyor.